index.       31. Betreffende helmduik aanpak.        112. Index berekenwijze, nitrox en trimix deco tabellen.

 

 

Na school, in ’64, een jaar als timmerman in de bouw werkzaam geweest.  Had daar al gouw genoeg van.  Kreeg in ‘65 een Marine advertentie onder ogen en de

beslissing was gemaakt.  Naar Hollandse Rading voor de eerste militaire vorming.  In oktober werd ik geplaatst op de Hertog Hendrik.  Een oude ram kruiser

omgebouwd tot logement schip.  Dat zolang een verdere opleiding duurde op de Rijkswerf.  In december mijn eerste vaste plaatsing.  Fort Erfprins, nog volledig

als timmerman.  Natuurlijk kwam er ook een militaire kant.  Kon daar kiezen uit drie brevet mogelijkheden.  Twee spraken mij niet aan, de derde wel: duiken. 

Dat ik dáár voor koos.  In november nog met enkele maten te zwemmen geweest in bad op Rijkswerf.  Onder spel daar een tijdje onder geduwd en een sterk

gevoel van paniek overkwam mij.  Snel naar de kant maar niet er uit.  In januari ’50 (paar dagen voor derde verjaardag) eens te ‘logeren’ geweest bij familie

te Koog aan de Zaan.  Achter huis een brede sloot welke was bevroren.  Werd alleen gelaten bij achterdeur niet op slot. Natuurlijk naar buiten en naar die sloot. 

Onder hek door rechts verderop, waar de sloot uitkwam op kanaal, werd geschaatst.  Dat zie ik nog voor mij en weet nog wat ik dacht: dat wil ik ook! 

Maar links stond even verder een Verkade fabriek en daar kwam zo’n lekkere lucht vandaan.  Dus die kant heen over ijs.  Daar waar de fabriek loosde was het ijs

dun en zakte daar doorheen.  De blinde paniek staat mij nog wat bij!  Had geluk, er was een schaatser op die sloot.  Een meisje van zo 12 jaar en zij redde mij. 

Weet nog wat zij aan had!  In begin fase duikopleiding een paniek moment in duisternis onder groot ponton daar.  Het volgelaat masker zat niet goed en liep

langzaam vol en via gaatje in bijtstuk zoog ik water aan.  Begon te verzuipen.  De zijkanten van het ponton waren niet vrij en moest met buddy door gaan. 

Het lukte mij me te beheersen maar eenmaal boven aan andere kant direct omhoog.  Scheurde masker af en zij: stop er mee!  De instructeur was en korporaal

timmerman en dat was mogelijk mijn geluk.  Hij wist me te overreden, masker weer op en nu werd wel eens goed gekeken of goed zat.  Ging met de andere drie

buddy paren weer onder ter oefening zoeken kleef mijnen.  Het ging goed verder en was er doorheen!!  Anderen welke te kennen gaven te willen stoppen konden er

uit komen en vertrekken.

 

Terug naar Fort Erfprins.  Koos dus voor het duiken.  Een uitgebreide keuring volgde in het duik medisch centrum even voor ingang Mijnendienst kazerne. 

Kwam daar goed door heen en snel te Den Oever voor duiker tweede klasse opleiding. Die startte begin februari ’66.  Deze werd gegeven op en vanaf  Hr. Ms. Soemba,

een omgebouwde torpedoboot jager.  Met historie, was te Normandië onder D-day, in de oost en Middellandse zee in oorlogstijd. De eerste zes weken opleiding

behelsde perslucht.  Maar zo drie of vier zwembad lessen vooraf gehad met nog een dubbelslang systeem.  Met in het diepe af/op zetten verzoop ik ook half en tot

mijn verbazing hield ik mij goed.  Van die paar keer stook ik natuurlijk maar een weinig op.  Een té weinig.  In de haven verder meer het water ‘ingeschopt’. 

Een instructeur ging niet mee.  Vast aan een lijn en je red je maar!  Natuurlijk werd het zó een afval race!  De opleiding startte met 26 deelnemers, maar 8 haalde

de eindstreep.  Gedoken werd met de Loosco 2 een systeem van Nederlandse makelij.  In vijfde week naar Den Helder voor: de Franse methode. 

Een kleefmijnen zoek operatie onder schepen daar.  Een torpedojager daar voor.  Een lijn onder schip door met boei aan uiteinden. Met zo vijf buddyparen dan die

lijn van voor naar achter brengen en weer terug en scheepshuid afzoeken.  Half maart is de water temperatuur nog erg laag.  Mochten geen handschoenen aan en

kwamen na een uur met vervormde handen boven!  Had pech, dit was de laatste koude handen opleiding.  De volgende opleidingen wél met handschoenen onder! 

Na die zes weken, tot in juni, het uitgebreidere deel. De mengselduik opleiding.  Die mengselduik uitrusting was toen al té oud en niet bijster meer. 

Het beangstigde mij niet.  In de techniek was ik zeer geïnteresseerd en gouw een goed overzicht betreffende.  Dus geen problemen. 

Bij anderen lag dat wat anders.  Je eigen mengsel duikuitrusting mocht je niet klaar maken.  Dat van een ander en dan je naam op noteren met vetkrijt. 

Een ander vergat eens een afdichting strip te plaatsen onder aan contralong.  De duiker welke er mee onder ging was snel boven en met adem kalk in de mond. 

Een héél gevaarlijke situatie!  Die ademkalkmelk in de mond tast de slijmvliezen vrijwel direct aan en bij inslikken dus een maag probleem!  Het liep gelukkig goed af. 

Direct mond spoelen met een water/azijnzuur mengsel en na spoelen wat door slikken ter neutraliseren probleem. Het was een leuke en vrij makkelijke periode

die opleiding tijd.

 

In juni examen en bleef te Den Oever.  Kwam te werken in het grote ponton welke was ingericht als mijnen demonteerschool. In ’67 als nog timmerman/duiker op de Soemba. 

Had daar een klein werkplaatsje voor mij alleen.  Was eigenbaas en geregeld een duikje, zat gebeiteld. Dat tot in juli ’68. 

In augustus kwam ik in de duiker eerste klasse opleiding. Even een herhaling betreffende perslucht en mengsel duiken en groot deels verder het standaard helmduiken.

Vond het prachtig, het ging mij goed af.  Op vrijdag 13 december het examen.  Was de enigst overgeblevene. De opleiding telde 4 personen. 

Twee weken voor examen een duikongeval!  Een van mijn maten kwam goed in de problemen op zo 30 meter diepte in de Spuikom. 

Direct achter de sluizen in Afsluitdijk.  Gedoken werd in mengselduik uitrusting. Een uitrusting welke al niet origineel meer was.  In nog mindere toestand. 

De duiker reageerde niet meer op signalen en werd snel omhoog gehaald.  Aan dat afdaaleind meestal een ballast ijzer van zo 25 kg.  Toen 50 kg. 

Het ging dus minder snel.  Toen duiker boven was de eerste aanblik: die is er geweest!  Snel aan dek en mee kwam hij wat bij.  Het viel mee, ook geen decompressie probleem. 

De andere twee kapten direct de opleiding af.  Zorg eerst maar eens voor betere apparatuur!  De duiker in probleem werd kort later afgekeurd.  Ik peinsde niet over stoppen. 

Na die opleiding was ik timmerman af en volledig duiker.  Werd geplaatst op een klein duikwerk scheepje de Nautilus.  Den Oever als standplaats en groot deels ter

beschikking van opleiding.  In ’69 overgeplaatst naar ander klein duikwerk scheepje de Argus.  Ook deels ter beschikking voor opleiding.  Met die scheepjes wat klusjes

mee gemaakt en leuke meer demonstratie reisjes naar havens aan IJsselmeer. Ook een keer, in ’69, naar Terschelling. Alle duiken welke ik maakte waren geen zicht duiken. 

Wel eens in de haven van den Helder zo 5 meter zicht mee gemaakt en keek mijn ogen uit!  Nooit de zee op geweest. In zomer ’70 mocht ik eens proefkonijn zijn bij

uittesten van een mogelijk aan te schaffen nieuw rebreath duiksysteem, van Franse makelij.  In een afgraving niet ver van Den Haag.  Dat set werd het niet. 

Half augustus verliet ik de Marine.  Vond 6 jaar zó wel genoeg, kreeg er té weinig ‘ruimte’.  Geloof dat zo in ’73 er een nieuwe rebreath duikuitrusting kwam, van Duitse makelij. 

Net als dat Franse nu een uitrusting volledig op de rug.  Ben niet bekend met die systemen.  Na Marine bijna terechtgekomen bij rederij Doeksen. Op sleepboot Holland.

Dat ging niet door en weer terug in de bouw.  In mei ’74 kon ik terecht bij de vaarweg markering dienst.  Zo 20 december dat jaar werd ik gebeld door de heer Doeksen

betreffende een duikklusje.  De duiker van rederij was verhinderd.  Er werd een kotter naar de haven gesleept met een vistuig in de schroef.  Het leek me wel leuk. 

Probeerde het.  Door niet deugdelijke  apparatuur was het vrijwel direct af gelopen.  Voor het eerst in een nat pak.  Dat pak zat té ruim, geen leuke eerste ervaring. 

De dubbelslang reduceer werkte zo goed als niet. Gouw er uit!  Zij tegen schipper viskotter: volgend jaar heb ik eigen uitrusting! Besloot toen wel tot oppakken van het

sportduiken.  Was totaal nog niet bekend met die wereld.  Belde de volgende dag Inlichtingen en vroeg naar de grootste sportduik zaak van Nederland. 

Kreeg als antwoord: Holland diving te Amsterdam.  Daar werd ik goed op de hoogte gebracht en prima geholpen.  In januari ’75 had ik alles in huis.  Verwachtte wel een toeloop. 

Die was boven verwachting. 

 

 

                                                                                                              Boven.