Aantal foto’s: 17.
|
|
index.
62. Nog
aanpak aan helm 1, maart 2010. 108. Index
helmsysteem 1, vanaf 1991.
Dinsdag 4 augustus 2009;
Er blijft natuurlijk altijd nog wat. Binnen de perken nu!
Betreffende het helmduiken, wil zoveel mogelijk alleen kunnen doen bij in/uit water gaan. Aan de oppervlakte kan ik nu mezelf
flink omhoog hijsen en uit de helm komen.
Pittige knie blessure (rechter, vol vocht) verhinderd nog duiken. Morgen, te MCL Leeuwarden, zal daar wat aan gedaan worden.
Gaat alleen over na injectie met pittig middel. Dat gezien ervaring jaren terug met linker knie. Het is dit jaar nogal over belastend
geweest en de regelmaat betreffende de conditie training was even weg. Het is nu oppassen en dat kan nu eindelijk!! Mogelijk donderdag
eerste wrakduik. Daar nu de tijd voor. Dan wachten op gunstig tij voor de laatste helm testduiken in de haven. Met systemen welke nu af zijn!
Op 5 augustus meer strompelend naar MCL. Kwam lopend terug! Nu, 6 augustus, ziet er goed uit. Overbelastend doende zijn, dat is nu goed voorbij!
Foto’s van beide knieën gemaakt. Geen reuma verschijnsel en slijtage te zien. In mei ’04 voor het laatst ter controle betreffende de reuma te MCL geweest.
Geen verergering in tussen liggende jaren. Dat eigenlijk vanaf ’98 zo. Als zo blijft dan nog aardig wat jaren duiken voor de boeg. Zolang ik mijn
conditie hoog kan houden. Dat kost mij geen moeite!
1. 2.
Maandag 20 juli 2009;
Aan deze ‘hinkstap’ verspring wedstrijd’ toch een einde gekomen. Laatste ‘sprong’ nu. Tijd voor herstel nu. Het volgende ‘project’.
Het duikpakket moest nog afgestemd worden op de veranderingen aan deze helm. Dat duikpakket nu bij half masker duiken en duiken
met de helm groot deels gelijk. Links aan duikpakket nu een vier liter cilinder met aan gekoppelde 2 liter cilinder. Tussen verbinding
een aankoppel mogelijkheid ter gelijktijdig vullen cilinders. Dat geheel is onderwater snel af te koppelen na afwerpen helm en mee
de oppervlakte te bereiken. Hoop volgende week het geheel uit te kunnen testen in de haven. Een pittige blessure voorkomt nu.
Onderstaande een uitgebreid foto overzicht.
1. 2. 3. 4.
5. 6. 7. 8.
9. 10. 11. 12.
13. 14. 15.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(20 oktober ’09). 1. 2.
Zondag 16 augustus was het een niet en toch wel succes. Helm 1 nu volledig klaar en wou even uittesten in de haven. Achteraan dan weer te water met dan half masker. De helm is snel af te
koppelen. Even een nieuwe contralong uittesten. Bovendeel poly uraan binnen zak halverwege hoofd doorlaat opening verwijderd en ontlastklep lager geplaatst. Moet beter zijn nu!
Was er eigenlijk té vermoeid voor (niet gek gezien verloop dit jaar!) en je gaat dan fouten maken. Dat gebeurde natuurlijk! Vergat borgboutje harmonica slang rechts achter aan helm
aan te draaien. Dus na sprong te water schoot harmonica slang los. De absorptie patroon liep vol water en werd zo 3 kg zwaarder.
Maar ook bij wél goed zitten harmonica slang zou fout gegaan zijn. Een af geblinde aansluiting boven op patroon was niet geborgd en door overdruk zou die los gekomen zijn met dan zelfde
effect. Ook vergat ik de inflatoir droogpak aan te sluiten aan de helm.
De patroon liep vol, niet het huis in, dat volume is gescheiden. Die 3 kg zwaarder verhoogde het zwaarte punt en kwam op mijn kop te staan. Lucht in duikpak kon rond benen komen.
Kon me niet recht krijgen. Echt in de Problemen was ik niet. Helm liep niet vol, had ruim spoellucht vanaf de kant en dat stond bij. Dat altijd onder te water gaan. Een 18 liter cilinder
inhoud op de rug. Had lang ondersteboven kunnen staan. Had het gehele systeem onderwater kunnen afgooien. Dat in het uiterste geval. Wou dat niet doen gezien de elektronica in de helm.
Het ballast lood (onder de zij beglazing en op contralong huis) afwerpen was voldoende. Wou dat niet doen, die opzet bewaren. Maak ook uit milieu oogpunt. Het terug vinden in de
dikke modder?
Bij duikklaar maken en te water gaan volledig op mijzelf aan gewezen. Hier op het eiland geen geïnteresseerden in mijn benadering en aanpak. Dan ook geen zin tot benaderen!
Toch niet helemaal waar, van één zeker wél hulp kunnen verwachten en van een ander mogelijk. Die benaderen lukte mij niet.
Direct na sprong ging het fout! Het weinige water dat in de patroon liep was voldoende tot benen omhoog (mede door nog lucht in droogpak) en spartelen. Kreeg de benen niet meer
omlaag. Wachtte op reactie van toeschouwers. Die kwam snel. Gewoon even aan de oppervlakte verbinding trekken en klaar. Bij te water springen altijd het rebreath deel
gesloten. Dat pas openen onderwater bij OK. Na omhoog getrokken te zijn was het weer inpikken aan ophijs systeem lastig. Nog iets was niet goed voorbereid. Kon niet bij lus koord
komen ter omhoog hijsen. Die had boven rechter zijglas bereikbaar bevestigd moeten zijn en dan geen probleem. Na een gemartel kreeg ik de lus te pakken en kon in pikken. Kon nu de
mogelijkheid mezelf voldoende omhoog hijsen uitproberen. Dat ging goed. Na uit helm komen draaide een ander de helm verder omhoog. Had niet gemoeten. Het koord, om de grote gele
haspel ter zelf omhoog hijsen had eerst afgehaald moeten worden. Dat koord raakte nu vast in kleinere trommel naast. Dat gaf een gemartel waardoor nog even onder gaan met half
masker niet meer lukte. Helm was goed los te koppelen van duikpakket. Dan nog even terug ter uitproberen nieuwe contralong. Maar dat zou toch niet gelukt zijn gezien de vol gelopen
patroon.
Bij loskomen, voor te water gaan, van opbouw systeem ging het al niet goed. De bedoeling ook nu was dat ik mij zelf zou los koppelen van systeem. Dan had de helm even aan een
apart koord moeten hangen. Met dan de haak direct boven aan de helm. Bij dan de helm even omhoog had ik de haak makkelijk uit kunnen krijgen. Nu de haak aan nylon koord even boven
de helm en door het bewegelijke kreeg ik zelf de haak niet los. Had dat vooraf duidelijk kunnen weten daar ik dat achter in tuin zó had uitgeprobeerd, dat ging prima. Zag het die dag
niet! Haak kreeg ik nu niet uit, daar hulp bij nodig, en door dat gemartel vergat ik de lus koord te plaatsen. Als ik er wél goed Bij had kunnen zijn. En beter voorbereid zou het een
perfecte laatste testduik geheel zijn geweest. Maar was dan nog niet achter de niet juiste balans gekomen en dat zou tot een nog groter probleem zeker hebben kunnen leiden.
Die niet goede balans viel niet op. Dat geld ook voor het andere helmsysteem. Het ballast nu juist lager en zo’n probleem zal zich niet meer voor doen!
Waar het die testduik om ging was er achter komen of het in de helm nu goed was. Het bijtstuk geheel ter ademen mengsel via opensysteem/rebreath ademen nu naar buiten
gebracht en hindert nu niet meer. Onder aan voorglas, aan binnenkant, een korte harmonica slang. Wou even weten of dat in de praktijk zó werkte. Dat was het geval! Ook wou ik het
verbeterde zwemvlies opklap geheel in de praktijk uittesten. Ook dat nu een succes!
Het nu losse reduceer/doseersysteem plaatste ik niet juist. Nu eens links en dat kwam niet uit bij poging te water gaan met dan half masker. Dat gaf extra werk bij geschikt maken.
Kon dat vooraf weten. Het niet fit zijn liet zó verlopen. Bouwde tóch om na mislukte helmduik. Dat tegen beter weten in. De patroon vol water! Kreeg de zesloper niet meer te water door
ineen geraken nylon bedrading op haspels. Dus in water afdoen ging niet. Afbreken en naar huis.
Een check lijst, dan kan niets vergeten worden. Echt nodig. Er nog geen tijd voor gehad. Ook de in verleden gemaakte fouten zorgden wel voor een versnelde oplossing en beter inzicht.
In de haven kan en mag het nog problematisch zijn. Dat er buiten niet! Die duiken welke ik op zee maakte met mijn systemen waren altijd goed en veilig. Op de heen reis wél alle tijd
tot goed na lopen!
Die laatste testduik liet goed zien dat wel zo het een en ander nog te doen was. Ook De kruisband bevestiging was nog lastig en kon niet zelf doen. Dat probleem wél al bij
andere helmsysteem opgelost. Bij deze was het er nog niet van gekomen. Tot en met donderdag 20 aug. dus nog doende. Nu wél goed klaar. Nu mijzelf nog!
Al jaren een pittige reuma patiënt. Dat heeft niet kunnen weerhouden. Dat gaat helaas nu wél gebeuren gezien verloop dit jaar. Nu, 20 oktober, té veel last. Altijd in de herfst een
minne periode. Nu eerder en erger. Andere medicijnen nu en effect daar van zal pas in de loop van november merkbaar zijn. Op tijd alles nog goed af gekregen. Er nog zelf mee
duiken, geloof dat ik dat nu wel vergeten kan. Niet meer dan wat jammer. Meer jammer dat ik het echte af zijn niet zelf meer kan ervaren. Mijn doel was het dit voor elkaar krijgen.
Mijn benadering, daar zit wél wat in! Kan dus door gaan maar nu dan wel anders. Mogelijk doe ik dat nog. Goed bij komen, daar nog geen tijd voor gehad. Nog veel werk gehad aan
video en foto opnamen eilander natuur. Boschplaat en Noordsvaarder. Mocht daar graag diepgaand in rond gaan. Dat dreigt nu buiten mijn bereik te geraken. Nog even twee andere
beloften waar maken. Daar tot zo in tweede week november mee doende. Daarna even een korte tijd pas op de plaats. Eindelijk!
Kan nog wel een aardige conditie training volgen. Zodanig dat een lange schaatstocht er nog wel inzit. Probleem met voorvoeten, gezien mindere belasting, speelt dan flink minder.
Mijn stugge neopreen ‘droge’ duikpak krijg ik, zeker nu, niet meer aan gezien toestand ellebogen en nu ook meer bijkomend de handen. Het waarschijnlijk niet meer kunnen duiken
valt mij niet zwaar. Had er, eerlijk gezegd, ook weinig zin meer in. Té veel wordt hier gegaan naar wéér dat wrak niet ver uit de kust. Zelden eens wat verder. Tot voorbij de scheepvaart
route. Maar daar voor is de accommodatie ook niet. Het achterschip van de Ursus had daar voor aangepast moeten zijn. Dan geen uren ongelukkig opgevouwen staan in stuurhuis als
het buiten niet aangenaam is. Dat nooit voorgesteld, wetende dat het geen zin had. Niet in het belang van enkelen! Dus een té weinig avontuur. Maar weinig duikreizen mee gemaakt.
In jaren ’80 wel eens voorgesteld is bij een heel mooi weekeind eens een paar dagen op onderzoek uit te gaan. Dan was dat wrak met een flinke lading rood koper zeker gevonden
en dat in een gunstigere tijd. Dat was het nu in begin voorjaar ’05 zeker niet. Ook het gebrek aan interesse betreffende werking en zwakke punten duikapparatuur kwam toen pijnlijk aan
het licht!
Mijn digitaal fototoestel (16 aug.) in jongere handen gedrukt ter vast leggen laatste helm testduik. Toestel werd op muurtje waterkering neer gelegd (naar later bleek) en vergeten.
Miste hem, mede door situatie, te laat. Dacht hem kwijt te zijn. Twee weken later toch maar eens in de Terschellinger kijken. Dat bleek juist te zijn. Een echtpaar uit Arnhem vond hem
en gaf aan! Snel weer in bezit en cadeau bon retour.
Deze website nu af gezien klaar zijn met de aanpak. Het geheel is meer een werkverslag van aanpak. Vond het leuk het zó eens te laten zien. Mogelijke verdere ontwikkelingen zullen nu
anders naar voren komen als gebeurt.